Mimari plan, yapıda katların mekansal ilişkilerini gösteren iki boyutlu çizimlere denir. Yapının yatay düzlem üzerinde izdüşümü yani yatay kesitidir. Kesit, görünüş ve maket ile beraber mimarların mekan organizasyonu için kullandığı araçlardan biridir. Mimarlıkta kat planları haritaya çok benzer. Mekana yukarıdan bakarak, tanımlı bir alanın sabit donatılarını, açıklıklarını ve bu donatıların özelliklerini görmemizi sağlar. Mimari Plan […]
Odaların arasında yer alan bölüme denir. Genellikle çağdaş Türk konutlarında bulunan, odaların açıldığı geniş mekana hol denir. Sofa olarak da adlandırılır. Hol kavramı Ortaçağ İngiltere’sinde ortaya çıkmıştır. O dönemde eve giriş kapısı bulunan ve konutların merkezi olan salon; hem yemek, hem dinlenme, hem de eğlenme alanıydı. Bu antre ve salon işlevli alanlar 17. yüzyılın başlarında
Antre bir binanın ya da konutun ilk girilen bölümüdür. Dilimize fransızca entrée kelimesinden geçmiştir. Türkçe kelime anlamı ise giriştir. Giriş bölümü olarak kabul görülen bu küçük alanlarda genellikle ayakkabılık, portmanto, dolap gibi elemanlar bulunur. Bina girişlerinde bulunan antre merdiven, konutlarda bulunan ise hol ile birleşerek diğer bölümlere sirkülasyon sağlanır. İlgili Terimler: süpürgelik, hol
Mimaride ölçek, bir yapı ya da nesnenin boyutlarının, diğer yapı ve nesnelerle ilişkisini gösteren bir ölçme sistemidir. Proje çizimlerinde, harita, maket ya da planın küçültme veya büyültme oranını gösterir. Örneğin, 1/100 ölçeğinde çizilmiş bir kat planı, gerçek mekanın 100 kat küçültülmüş halidir. Mimaride Kullanılan Yaygın Ölçekler İnşa edilecek bir yapının mimari projesi teknik resim kurallarına
Bir kapı ya da açıklığı çevreleyen silmeli çerçeve ya da pervazdır. Bu tür çerçeve veya pervazlar geleneksel olarak duvar sıvası ile kapı kasasının birleşim yerini saklamak amacıyla yapılır. Klasik Yunan ve Roma mimarlığında ise arşitravın biraz daha farklı bir anlamı vardır. Antik mimarlıkta sütun başlıklarının üzerinde bulunan, kiriş görevi gören mimari elemanlardır. Bir dizi sütunun
Kilit taşı, mimaride kemer, kubbe veya tonoz eğrisinin en üst noktasında bulunan, örgüyü kilitleyerek, yukarıdan gelen yükü yan taşlara aktaran kemer kilididir. Cami kubbelerinin yapımında da önemli rol oynar. Anahtar taşı olarak da bilinir.
Kemer bir açıklığı geçmek için yapılan, düzgün eğrisel şekilde strüktürel öğedir. Kavisli olarak örülen iki duvar ya da sütunu birbirine bağlayarak kapı, pencere gibi açıklıkların üzerindeki yükü yanlara doğru dağıtır. Yay şeklinde olan bu mimari elemanlara, daha çok kilise mimarisi, endüstri yapıları, köprü ve viyadüklerde rastlanır. Kemerin Taşıyıcı Sistemi Geleneksel mimaride yığma yapılarda büyük açıklıkları
Genellikle bir sütunun gövdesinden yukarı doğru dikey olarak çıkan yüzeysel içbükey dekoratif oluklara yiv denir. Çoğunlukla antik mimarlıkta sütunların üzerinde, yarım daire kesitli, düşey, ince oyuk yolların her biri. Ülkemizde Antalya’da bulunan 38 metre yüksekliğindeki Yivli Minare, 8 yivlidir. Sözlüğe göz atmak için tıklayınız.
Mimaride, bir heykel, vazo, yazı veya başka bir nesneyi sergilemek için bir duvarda açılmış girintidir. Duvar içine doğru oyulmuş, çoğunlukla üzeri mukarnas veya kemer ile örtülü oyuklara niş denir. Duvarlarda yapılan çeşitli oyuk, hücre ya da göz gibi elemanlardır. Tarihçe Nişler, Antik Roma mimarları tarafından iç ve dış duvarlarda oldukça sık kullanılmıştır. O dönemden günümüze
Uçan payanda, Gotik mimarlıkta kullanılan destekleyici strüktürel bir yapı elemanıdır. Tam ya da yarım kemerden faydalanarak, duvardan gelen yükü bir dış payandaya veya başka bir desteğe ileterek, yükün zemine iletilmesini sağlar. Uçan payanda bir yapının duvarlarından, çatının ya da tonozun ağırlığını destekleyen, yarım kemer şeklinde kiriştir. Yapı yükü aşağıya doğru uçan payandalar sayesinde iletilir. Tarihçe
