Dilimize İtalyanca ”fresco” kelimesinden geçmiştir. Fresk İtalyanca’da taze alçı anlamına gelir. Duvar sıvası veya ıslak alçı üzerine suyla karıştırılmış toprak boya ya da değerli metaller ile uygulanan oldukça dayanıklı ve zorlu bir duvar resmi yapma yöntemidir.
Titiz ve çabuk çalışmayı gerektiren bir tekniktir. Ressamlar öncelikle resmin boyutunda deseni hazırlar, sonra bir günde boyanabilecek kadarı sıvanır. Kaba sıva kuruduktan sonra, kum ve kireçten meydana gelen ince sıva sürülerek üzerine suluboya resim yapılır. Sıva boyayı emdiği için, zamanla fresk kazınsa bile renkler kalır. Ayrıca bu teknikle resim yapıldıktan sonra sıva yüzeyinde toplanan kireç, renkli ince bir film oluşturur. Bu ise renklerin canlılığının uzun yıllar korunmasını sağlar.
Günümüze kadar korunarak gelen fresk sanat eserleri oldukça çok sayıdadır. Örneğin Vatikan’da bulunan Sistine Şapeli’nin tavanındaki Michelangelo’nun resmi gibi, dünyanın birçok sanat eseri bu yöntemle üretilmiştir.
Fresk (Fresko) ilk kez 1300 tarihinde Giotto tarafından ortaya çıkmıştır. Özellikle Barok döneminde yaygın olarak kullanılmıştır. Eskiden çoğunluğu okuma yazma bilmeyen topluluklara İncil’den hikayeleri aktarmak veya önemli tarihi olayları anımsatmak için yapılmıştır.
Kuru sıva üzerine yapılan türüne ise kuru fresk (fresco secco) denir. Fakat bu yaş sıva tekniği ile yapılana nazaran daha dayanıksız ve az ömürlüdür.
Mimari terimler sözlüğüne geri dönmek için tıklayınız.