Geleneksel mimari, toplumların tarih boyunca geliştirdiği, kültürel değerleri ve çevresel koşulları yansıtan yapı tarzıdır. Bu yapılar, genellikle yerel malzemeler kullanılarak, o bölgenin iklimine ve insanların ihtiyaçlarına uygun olarak inşa edilmiştir. Geleneksel mimari, geçmişin izlerini bugüne taşıyan ve kültürel mirasın önemli bir parçası olan yapı sanatıdır. Geleneksel Mimarinin Başlıca Özellikleri Yerel Malzemelerin Tercih Edilmesi: Taş, ahşap, […]
Abara, Türk mimarisinde çeşitli anlamlara sahip geleneksel bir terimdir: Mardin’de Mimari Öğe: Köy Evlerinde Mimari Öğe: Mimari Çıkma: Önemi ve Kullanımı İlgili Terimler Kemer, tonoz, çıkma, geleneksel mimari, taş işçiliği, ahşap yapı Abara, işlevselliği ve estetik değeriyle Türk mimarisinin özgün öğelerinden biridir. Kent dokusundan kırsal yaşama uzanan geniş kullanım alanıyla, geleneksel mimarinin çeşitliliğini yansıtır.
Anadolu Türk evlerinde oda kapılarının açıldığı, genişçe mekanlara denir. Merdiven de burada yer alır ve buraya açılır. Sofa evin içinde dolaşımı sağlamakla birlikte, toplanma, oturma ve dinlenme gibi birçok işlevi vardır. Sofa, odalar arası sirkülasyonun sağlandığı ortak alandır. Bulunduğu yöreye göre; hayat, sergâh, seyvan, aralık, serge, hanay, divanhane gibi adlar da alır. Oda geçişlerinde kullanılmayan
Yüklük, köy evlerinde, odaların bir tarafında yatak, yorgan, şilte gibi yükleri depolamaya yarayan büyük dolaplara denir. Duvara gömülü ve taşınamaz dolap çeşididir. Anadolu ve Balkan Türk evlerinde hala çoğunlukla kullanılan bu gömme dolaplar, Karahanlılar devrinde “Yüdrük” olarak adlandırılmış.
Seki, köy evlerinde, aralıksız, üzeri minderli, duvara minder ile yaslanan, yerden biraz yüksek oturma elemanıdır. Genellikle üstü minder veya şilte ile kaplı sedir olarak da adlandırılabilir. Seki kelimesinin mimaride diğer kullanım yerleri; Evlerin önüne yazın oturmak amacıyla yarım metre yüksekliğindeki taş ve çamurdan yapılan set. Mutfak olarak, kullanılan avluda bulunan tek oda. Balkon, çıkma. Ahır
